WELKOM BIJ TOMCOISE,WAAR TIJD WORDT GEMAAKT...
voor ‘klokkenminnend’ Nederland
onderhoud - reparatie - uurwerken antiek &
design met een frisse twist
Literatuur/naslagwerk bij Tomcoise:
(ter inzage)
WAT JE MOET WETEN:
Naam:
Tomcoise
Beroep:
Klokkenmaker
SPECIALISME:
Comtoises
OPVALLEND:
Liefde voor het ambacht, technische kennis en grote interesse in nieuwe trends en design, maakt het bedrijf uniek en veelzijdig.
SOORTEN UURWERKEN:
Alle soorten uurwerken
kunnen worden gerepareerd.
LOCATIE:
Etalage Dorpsstraat 143 Harmelen Werkplaats IJsvogel 34 Harmelen
.
ONderscheid in klokkeN:
Tijdweergave: digitaal of analoog
Uitvoering: de herkomstregio: bijvoorbeeld een Friese staartklok, een Friese stoelklok, een Zaanse klok of een Engelse lantaarnklok; de periode van fabricage die veelal samenvalt met een bepaalde stijlperiode, bijvoorbeeld een Louis XVI-klok, of een klok in Empire stijl; de figuur die als ornament de klok versiert, bijvoorbeeld een koekoeksklok of een paardjesklok.
De comtoise:
De Comtoise is een type klok, welke van circa 1680 tot in de 19e eeuw in Frankrijk werden gemaakt. Meer in het bijzonder in de Jura. De specifieke kenmerken van een Comtoise zijn de witte wijzerplaat met romeinse cijfers, en de beslagen koperen versieringen bovenop het uurwerk. Het woord is afgeleid van Franche-Comte, een regio in Frankrijk met Besancon als belangrijkste centrum. Uit Zwitserland uitgeweken uurwerkmakers begonnen hier een nieuw bestaan.
DE PENDULE EN TAFELKLOK:
In 1656 ontving Huygens patent op het slingeruurwerk. Zijn vinding construeerde hij in een tafelklok. In het algemeen duidt men deze aan als het Haagse klokje. De Fransen hebben zich uitgeleefd in fantasierijke kasten. Vandaar dat het woord “pendule” in verband wordt gebracht met klokken waarvan de kasten van bijzondere samenstelling zijn. De 18de eeuwse Nederlands-Britse tafelklok is rijkelijk voorzien van slagwerk, kalenderwerk, speelwerken of cardillons en bewegende figuren. Bron: antiek encyclopie.
AMSTERDAMS/Engels STAAND HORLOGE:
Het Amsterdams staande horloge werd voor het eerst gemaakt in de laatste kwart van de 17e eeuw. Onzeker is of de Engelsen door de Nederlanders werden geïnspireerd of andersom. Wat zeker is, is dat de Engelse staande klokken grote gelijkenis vertonen met de vroege Hollandse klokken. Het uurwerk verschilt nauwelijks van de uurwerken in wandklokken. Na. ca. 1790 werden deze kostbareklokken niet meer gemaakt. Bron: antiek encyclopie.
SLINGERUURWERK:
Vrijwel alle staande en hangende klokken van na 1670 zijn slingeruurwerken. De slinger bestaat meestal uit een ijzeren of bronzen draad, met onderaan het slingergewicht. Door dit met een stelschroef te verschuiven kan men de gang nauwkeurig regelen. Omdat de metalen draad onder invloed van de temperatuur korter of langer kan worden, is voortdurend bijstellen noodzakelijk.
SLAGWERK:
In vrijwel alle niet-draagbare uurwerken zit een slagwerk. Dit wordt door een gewicht of een veerton aangedreven. Het treedt op vaste tijdstippen in werking door middel van een uitlichter die wordt bewogen door een pen op het minuutrad van het gaande werk. Het slagwerk bedient de klepel die op een bel slaat. Het aantal belslagen wordt bepaald door het slagrad, dat aan de rand steeds wijder geplaatste insnijdingen vertoont. De afstand tussen de insnijdingen is het kleinst voor de 1-uur slag, het grootst voor de 12-uur slag.
de eerste klok:
De eerste klokken (als deze zo genoemd kunnen worden) waren zonnewijzers waarbij de draaiing van de aarde een maat voor de tijd aangaf. Via zandlopers en allerlei andere mechanismen werd uiteindelijk het mechanische slingeruurwerk uitgevonden. Vanaf dat moment was de tijd met enige nauwkeurigheid te meten. De uitvinding van de mechanische klok wordt toegeschreven aan de Fransman Gerbert (later Paus Sylvester II), die leefde rond de 10e eeuw. Tot aan de Nieuwe Tijd was een klok de ingewikkeldste machine die men kon maken.
Op zee is een slingeruurwerk onbruikbaar. Pas na de uitvinding van de onrust kon ook daar de tijd nauwkeurig gemeten worden, wat de nauwkeurigheid van de navigatie ten goede kwam. De zonnestand hangt immers samen met de tijd en de positie op zee. Klokken met een slinger en met een onrust zijn in nauwkeurigheid vergelijkbaar. Een afwijking van ten hoogste een minuut per week is mogelijk.
Nog nauwkeuriger is het gebruik van een kwartskristal, waarvan de werking berust op piëzo-elektriciteit, vervorming als gevolg van een elektrische spanning en omgekeerd. Een afwijking van minder dan 1 seconde per week is voor een kwartsuurwerk haalbaar. De nauwkeurigste klokken zijn atoomklokken, die rechtstreeks op de definitie van de seconde gebaseerd zijn.
Naast de zonnewijzer zijn er ook moderne klokken die de tijd van een externe bron betrekken: b.v. radiografische klokken.
